Mensina woont met veel plezier in Hoorn, en heeft een indrukwekkend palet aan ervaringen in haar rugzak. Ze werkte jarenlang bij de sociale dienst, dook daarna in de wereld van organisatieadvies, en is inmiddels alweer ruim vijf jaar de gedreven voorzitter van huurdersvereniging De Boog. Maar waar haar hart echt sneller van ging kloppen, was iets dat ze niet in de boeken vond - maar in de verhalen van mensen. Huurders die zoekend waren. Statushouders die met grote dapperheid een nieuwe start maken, maar verdwalen in ongeschreven regels, onbekende buren en een verwarrend systeem. En zo ontstond het idee voor de Woonschool.

Waarom een Woonschool?

De aanleiding kwam eigenlijk heel praktisch: tijdens een overleg met andere huurdersverenigingen zag Mensina hoe in Enkhuizen nieuwkomers op een warme, georganiseerde manier werden verwelkomd – mét introductie van de buren en gezamenlijke sleuteloverdracht. Dat zette iets in gang. Mensina wist: “Dit kan bij ons ook. Sterker nog, dit móét bij ons ook.”

Wat begon als een simpel idee - een informatiemiddag voor nieuwe huurders - groeide uit tot een volwaardig leertraject. Vanuit gelijkwaardigheid. En vanuit de gedachte: iedereen verdient een goede start in zijn nieuwe thuis.

Wonen leer je niet uit een boekje

Wat leer je op de Woonschool? Meer dan je denkt. Deelnemers - veelal statushouders - leren hoe je afval scheidt, wat een radiator doet (en waarom het beter is om 'm niet uit je muur te slopen), en waarom je buren geen warm welkomsdiner klaar hebben staan als je intrekt. Maar er gebeurt méér. Er is ruimte voor gesprekken over cultuurverschillen, over vrijheid van meningsuiting, over hoe direct Nederlanders zijn - en hoe verwarrend dat kan zijn voor iemand die net is aangekomen. Er wordt besproken hoe je met geld omgaat, hoe je contact maakt met je buren, en waar je terecht kunt als je vastloopt. Dat alles in een sfeer van begrip, nieuwsgierigheid en een open blik.

Het werkt. Omdat het echt is. 

De reacties? Overweldigend positief. Mensen voelen zich gezien, welkom, serieus genomen. Een deelnemer zei eens: “Nu begrijp ik waarom mijn buurvrouw me vreemd aankeek toen ik zomaar mijn vuilniszak naast de container zette.” Dat soort kleine inzichten maken een wereld van verschil.

En ook voor bestaande buurtbewoners is er winst. Want integratie gaat twee kanten op. Een praatje maken, oprechte interesse tonen, vragen wat iemand mist - het zijn simpele dingen, maar met groot effect.

De kracht van verbinding

Wat ons zo inspireert aan de Woonschool, is dat het precies raakt aan waar wij in geloven: echte verandering begint bij menselijk contact. Het gaat niet om dikke rapporten of ingewikkelde strategieën, maar om durven vragen: wat heb jij nodig om hier te kunnen wonen, leven en zijn?

Mensina’s aanpak is geen blauwdruk - het is een levend systeem, dat meebeweegt. Inmiddels kijkt de gemeente naar uitbreiding naar andere doelgroepen: jongeren die voor het eerst op zichzelf gaan wonen, of dakloze mensen die weer een plek krijgen om thuis te zijn. Want ook zij hebben behoefte aan begeleiding, aan uitleg, aan een warm welkom.

Wat als we het groter denken? 

Stel je eens voor dat elke wijk een Woonschool had. Dat we niet alleen mensen huisvesten, maar ook op weg helpen. Dat we als samenleving zeggen: je bent welkom - en we helpen je ook begrijpen hoe het hier werkt. Dan zou er zoveel minder misgaan. Dan zouden we sneller van wantrouwen naar vertrouwen kunnen bewegen. Van langs elkaar leven naar samen leven.

Een boodschap die blijft hangen

Als we Mensina één vraag mogen stellen over haar drijfveer, is haar antwoord helder: “Ik word gelukkig als ik mensen gelukkig zie worden. Als ik net dat duwtje kan geven waardoor het wél lukt.”

Wij zijn geraakt door haar verhaal. Door haar daadkracht. Door hoe zij samen met anderen een plek creëert waar mensen kunnen landen, groeien en thuiskomen. En precies dát is waarom wij geloven dat dit soort verhalen verteld moeten worden. Want wie weet hoeveel Woonscholen er nog kunnen ontstaan, als we elkaar blijven inspireren?