De mens als uitgangspunt - geen systeem, maar een gezicht

Wat betekent het, écht de mens centraal zetten? Voor Anne is dat meer dan een mooi principe: “Het betekent dat je aandacht hebt voor wie er voor je staat, precies op dat moment. Dat je kijkt: waar zit iemand mee, wat houdt diegene bezig, wat zou hij of zij graag willen? Er zijn bij ons geen rigide protocollen. We bieden maatwerk, juist omdat we de mens als leidraad nemen.”

En dat maakt verschil. “Sommige mensen die bij ons komen, kunnen nergens anders meer terecht. Alleen al een luisterend oor, een warm bord eten, even kunnen ontspannen… dat maakt zo veel uit.”

Kleine daden, grote impact

In haar werk ziet Anne de kracht van menselijke aandacht. Ze vertelt over een man die al tijden op straat leefde, zijn gezondheid ging achteruit. “We hebben hem een noodbed kunnen geven en in de tijd dat hij herstelde zijn situatie bekeken. Niet alleen medisch, ook juridisch. Zijn procedure is opgestart, hij kon naar Ter Apel. Een nieuw begin.”

Zo zijn er talloze verhalen. Mensen die hier voor langere tijd wonen en zich ook verantwoordelijk gaan voelen voor deze plek, vrijwilligerswerk oppakken, koken of schoonmaken. “Ze vinden een rol van betekenis. Dat geeft rust, structuur, zingeving. En soms - verdwijnen mensen. En ook dat is goed. Want wie hier komt, zit in nood. Als je weg bent, betekent het meestal dat het beter met je gaat.”

Oordeel minder, luister meer

Eén van de grootste lessen uit haar werk? “Dat gedrag altijd een verhaal heeft. Vaak worden mensen buitengesloten om hoe ze zich gedragen. Maar als je luistert naar hun verhaal, begrijp je ineens het waarom. Het zijn mensen zoals jij en ik. Een situatie kan je in een hoek duwen. Wat dan helpt is geen oordeel, maar een open houding. Contact maken.”

Ze merkt op hoe zeldzaam persoonlijk contact is geworden. “Alles is digitaal. Een echt gesprek? Bijna uniek. Maar het is zo nodig.”

Hoop zien en uitdragen

De uitdagingen zijn groot. Er is een schrijnend gebrek aan opvang, vooral voor mensen met psychische problemen. “Soms is het frustrerend - je wílt wel helpen, maar kunt iemand nergens naartoe verwijzen. Dat voelt machteloos. Dan helpt het om klein te kijken. Iets kleins betekenen voor één iemand. Dat maakt het verschil. En ja - er wordt veel gelachen. Ondanks alles.”

Wat organisaties kunnen leren van de Pauluskerk

Als je Anne vraagt wat andere organisaties kunnen leren van de aanpak van de Pauluskerk, komt het antwoord zonder aarzeling: “Meer buiten de lijntjes durven kleuren. Natuurlijk zijn er regels nodig, maar in Nederland wordt zóveel ingekaderd. Er mag wel wat meer lef zijn. Juist dan kun je mensen echt verder helpen. En ja, soms gaat het mis. Maar je hebt het in elk geval geprobeerd.”

En misschien nog wel belangrijker: “Wees nieuwsgierig. Naar de ander. Naar je collega, je klant, je bezoeker. Nieuwsgierigheid opent deuren. Door te luisteren ontdek je verhalen die je anders nooit had gehoord.”

Bij de Pauluskerk is er zelfs een team ‘Aandacht’. Mensen die op de vloer aanwezig zijn, gesprekken voeren, veiligheid bieden. Aandacht als dagelijks werk. Wat zou er gebeuren als élke organisatie zo’n team had?

 

---

De kracht van mensgericht werken

Wat Anne en haar collega’s doen bij de Pauluskerk is geen rocket science. Het is de kracht van de menselijke maat. Aandacht. Nieuwsgierigheid. Maatwerk. Openheid. En dát is precies waar ook wij in geloven.

Als trainingsbureau helpen wij individuen, teams en organisaties om van binnenuit te groeien. Met oog voor wat mensen beweegt, en ruimte om af te wijken van de gebaande paden. Want echte verandering begint met zien - en gehoord worden.

Mensgericht werken is geen methode. Het is een houding. Een keuze. En misschien wel de mooiste die je kunt maken.